In de Balkan waren we verrast door het onbekende. Kenmerkend was de prachtige natuur maar ook zeker de armoede. Daarbij speelt geloof in de Balkan een grote rol die het straatbeeld en de dagelijkse gebruiken beïnvloed. In Griekenland genoten we ook van de natuur maar ook zeker van de steden. Lekker rondstruinen, drankje hier, hapje daar. Dat hadden we toch wel gemist.

En nu zijn we in Turkije. Een land waar alles lijkt samen te komen. De steden bruisen, het eten is heerlijk, de mensen zijn aardig en er is ontzettend veel mooie natuur te zien. Daarnaast voelt het ook echt ver van huis, we zijn ten slotte in Azië! Het is een land met een rijke geschiedenis, interessante positie op de wereldkaart en 98% is moslim. Dit alles zorgt voor veel nieuwe indrukken waar we volop van genieten.

We zijn bijvoorbeeld verbaast over de behulpzaamheid en gastvrijheid. Zo krijgen we een theetje als we een internet kaartje willen kopen, worden we links en rechts geholpen als we vragen hebben over de tol en zijn er bewaakte camperplaatsen voorzien van elektra, water punten, douches en toiletten zonder dat je hoeft te betalen. Helemaal gratis!

Tol was trouwens wel een dingetje. We hadden niet echt onderzoek gedaan voordat we Turkije in reden en waren ondertussen al 2x langs soort van tol poorten gereden met lampen en camera’s, maar zonder hokjes of automaten waar je kan betalen. Een beetje vreemd dus we gingen toch maar is opzoeken hoe dat werkt. Blijkt dat je een sticker moet kopen waar je geld op zet. Deze is dan gekoppeld aan je nummerbord en zo wordt er automatisch geld afgeschreven als je over een tolweg rijdt. We hopen geen boete binnen te krijgen voor die 2x en zijn een sticker gaan kopen. Dat lukte na 3 tankstations, 5 behulpzame mensen, 3 postkantoren en veel gebruik van de vertaal app. Die vertaal app is trouwens super handig. Je kan tekst vertalen door het in te typen, het in te spreken of door een foto van tekst te maken. Erg handig als bijna niemand Engels spreekt.

Ook leuk om te zien was hoe een miljoenen stad als Istanbul werkt. Om te beginnen bij de straten. De straten zijn gevuld met winkeltjes die alles uitstallen op straat. Zo ziet het er al gelijk chaotisch uit. Al zit er zeker structuur in de locatie van de winkels. Elk blok had een type product. Zo waren er een aantal straten met alleen winkeltjes met kinderkleding, een blok met sieraden, een met gereedschap, een met muziek instrumenten, et cetera. Dan de logistiek van de stad. De straten waren niet of moeilijk bereikbaar met auto’s of het is te druk om er met een auto of scooter doorheen te rijden. Dus je zag overal mannen met karretjes lopen waarmee ze alle producten naar de winkeltjes brachten. Constant zag je pakketten rond gaan en ook stapels met pakketten op straat liggen. Het was overal heel druk en lekker chaotisch!

Op een avond zagen we dat ze een stuk weg, vol met gaten, opnieuw aan het asfalteren waren. Maar ze namen niet de tijd om het af te zetten. Ze waren nog niet klaar en er liepen al mensen doorheen. Waaronder iemand met een kar. Er zat gelijk een grote geul over de volledige lengte van het nieuwe stuk asfalt en hier en daar wat voetafdrukken. Gelukkig kan je naast deze drukte ook de rust opzoeken in de prachtige natuur.

We hebben al een paar bijzondere plekken bezocht. En het leuke is dat er nog geen toeristische attracties van gemaakt zijn. Zo stonden we helemaal alleen tussen de ‘regenboog’ bergen. Er was geen parkeerplaats en het gebied had niet eens een naam op Google maps. En omdat er ook geen informatie bordjes of wandel paden waren, voelden het ook bijna verboden om eroverheen te lopen. Maar het was zo speciaal dat we het niet konden laten. We gokken dat we over een paar jaar niet zo vrij over deze bijzondere bergen meer kunnen lopen.

Dus na één week in Turkije zijn we al meerdere keren aangenaam verrast. Dat beloofd veel goeds voor de komende weken. En owja alles is ook een stuk goedkoper hier waardoor we meer kunnen uitgeven. Of eigenlijk minder uitgeven maar vaker kunnen uitgeven. Snapje?