Je hoort vaak dat mensen die een wereldreis hebben gedaan met andere idealen terugkomen. Ze hebben een andere kant van de wereld gezien en / of beseffen dat het allemaal anders en beter kan. Minder gehaast leven, geld is niet belangrijk, ontspullen, geen 9 tot 17 mentaliteit, beter voor de aardbol zorgen en duurzamer leven. Na 9 weken reizen zijn wij nog steeds die nuchtere Nederlanders, maar we worden wel aan het denken gezet door de dingen die we zien en meemaken.

Naast de minder leuke dingen zoals afval langs de weg en daklozen mensen zijn er ook een paar dingen opgevallen die we wel goed vinden. Bijvoorbeeld meer zelfvoorzienend leven. Veel mensen hebben het niet zo breed en het is hier dan ook heel normaal om je eigen groenten te verbouwen. Iedereen lijkt een grote moestuin te hebben. Ook lopen er overal kippen rond en veel huizen hebben een klein veldje waar een paar geiten of koeien op staan. Voor je eigen eten zorgen in plaats van alles bij de supermarkt kopen.

Ook vangen ze vaak het regenwater op. Dit blijkt alleen niet altijd even makkelijk. We komen de meest ingewikkelde regenpijp constructies tegen. Dit zorgt samen met de onafgewerkte gevels voor een bijzondere uitstraling.

Het doet Wietze denken aan het Belgische architectenbureau De Vylder Vinck Taillieu. Die ontwerpen gebouwen die bewust niet afgewerkt zijn en halen ook gekke fratsen uit met bijvoorbeeld regenpijpen. Verschil is alleen dat zij er wereldberoemd mee zijn geworden. Probeer dat hier maar eens uit te leggen.

Tijdens het rijden is ons ook iets anders opgevallen. Veel mensen zwaaien namelijk naar ons als we langsrijden en met name in Albanië. Of ja sommige zien we wanhopig naar ons kijken en maken een klein handgebaar. Anderen stappen bijna voor onze bus. Wat blijkt, het is hier normaal om mensen mee te nemen naar het volgende stadje of dorpje. We zien af en toe ook een busje rijden met een plaatsnaambord voorin. Dat zijn de echte lijnbussen, maar we denken dat die niet zo vaak rijden. En het is toch net zo makkelijk om een auto aan te houden die toch in die richting rijdt? Dus we zien regelmatig mensen die ons hoopvol aankijken. Waarschijnlijk omdat we in een busje rijden en ze denken dat we meer zitplaatsen achterin hebben. Met pijn in ons hart stellen we ze één voor één teleur. Ja we hebben achterin twee zitjes, maar niet bedoeld voor tijdens het rijden. En misschien een beetje lullig, maar het zijn niet bepaald de meest frisse lui die hun hand uitsteken.

Één keer voelden we ons extra schuldig. Tijdens het rijden viel er een lade van het keukenblok open. Sibby parkeert langs de weg waarna Wietze naar achter loopt om de lade goed op slot te doen. Terwijl Wietze achter is, kijkt er een oude man iets te blij naar Sibby en maakt een gebaar van eindelijk er stopt iemand om mij mee te nemen. Sibby denkt ownee, en knikt nee naar de man. Maar de man ziet het niet en begint naar de bus toe te lopen met een lach op zijn gezicht. Wietze komt terug naar voren en gaat zitten als de man op het punt staat om de deur open te doen. Op dat moment rijdt Sibby weg en ziet Wietze zijn blije hoofd in het zijraam. Sib legt de verwarring uit en we voelen ons schuldig.

Het heeft wel wat dat oppikken van mensen. Tijdens een wandeling stopte zelfs een keer een auto voor ons met de vraag of we mee wilden naar het volgende dorp. Zo gebruikelijk is het hier om vreemden mee te nemen. Alleen in Nederland zien we het niet echt gebeuren. Een moestuin misschien wel. Maar mocht Wietze ooit onze toekomstige woning ontwerpen dan willen we ook van die gekke regenpijpen.