Op eerdere vakanties wandelden wij altijd op sneakers en vonden we de mensen met volledige hike outfits wat overdreven. Maar aangezien we wisten dat we een jaar lang veel gaan wandelen dachten we dat bergschoenen toch wel fijn zouden zijn. Dus kochten we allebei bergschoenen. Wietze kocht voor een klein prijsje een paar bergschoenen bij de Decathlon die waterdicht zijn en lekker zitten. Sibby scoorde bij De Bever uit een wat duurder segment, maar die kunnen dan ook alles. Deze bergschoenen zijn geschikt voor alle seizoenen, alle type ondergronden, waterdicht, extra grip en ze zaten zoals beschreven vacuüm om de voet. Zo worden de voet en de schoen één en verandert je voet in een berg verslinder. Met deze schoenen is geen berg meer te gek.

Nu 4 maanden onderweg hebben we al aardig wat wandelingen achter de rug. Sibby is lovend over haar alles kunnende bergschoenen. Wietze heeft zijn bergschoenen nog niet aangehad. Hij draagt liever zijn hardloopschoenen omdat die luchtig zijn waardoor zijn voeten niet zo warm worden en omdat ze lekker zitten. Het is ook een gevalletje: zolang je niet weet, of niet overtuigt bent dat het beter kan, ben je gelukkig met wat je hebt. Maar de redenen waarom een bergschoen toch fijner is werd nog eens herhaalt door het verliezen van Sibby’s rechter bergschoen.

Onze gastank was op en bijvullen of inwisselen bleek nog niet zo makkelijk. Overal waar je gasflessen kon verkrijgen hadden ze of hele kleine of hele grote gasflessen. Dus dan maar bijvullen. Maar ook dit konden ze maar op weinig plekken. Na heel wat tankstations en gaswinkels hadden we na 3 uur rijden eindelijk een plek gevonden waar ze onze gasfles konden bijvullen. Voor €7,- kunnen we er weer een paar maanden tegenaan. We zijn bij Antalya in de buurt en besluiten daar twee dagen te staan en de stad te bezoeken. Wanneer we weer door willen rijden, zien we bij vertrek maar één bergschoen van Sib liggen. Onze schoenen leggen wij altijd bij het voeten gedeelte van de bijrijder. En daar miste dus een schoen. Het kon maar één ding betekenen. Dat bij het open doen van de deur de schoen er uit is gevallen. Maar omdat we zoveel hebben gereden voor de gastank en het allemaal ver rijden is, is het onbegonnen werk om de schoen terug te vinden. Een flinke domper.

We willen de volgende dag gaan hiken en gaan dus gelijk op zoek naar nieuwe bergschoenen. Maar dat blijkt lastiger dan gedacht. Uiteindelijk koopt Sib een soort van sportieve half hoge schoen met oranje randjes voor €15,-. Het doet ons beide denken aan een puber schoen van een wat sullig kind die stoere schoenen wilt maar geen gevoel voor mode heeft. Het is het buitenbeentje onder de schoenen. Hij is niet outdoor genoeg om een bergschoen genoemd te worden, niet sportief genoeg om een sportschoen genoemd te worden, niet mooi genoeg om mode te kunnen worden. Maar Sib zag hem liggen en moest hem hebben. Nee, het was een noodoplossing voor een prikkie. Niet meer, niet minder.

We hebben de wandeling gedaan en Sib had overal pijn door de schoenen. Dus we moesten toch echt op zoek naar goede bergschoenen. Na wat zoekwerk hadden we een outdoor winkel gevonden. En jawel een paar top schoenen! Ze voldoen aan alle wensen: waterdicht, veel grip, stevig en dikke zolen die meeveren waardoor het lopen als het ware vanzelf lijkt te gaan. Sib is er helemaal blij mee. Bij de bus aangekomen legt Sib de puber schoenen achterin en ziet mijn bergschoenen liggen. Wil je die morgen niet aan? Wietze bekijkt ze nog is en vergelijkt ze met zijn hardloopschoenen. Nu zo bezig te zijn geweest met de eigenschappen van een bergschoen is hij niet meer overtuigd dat de hardloopschoenen fijner zijn voor wandelingen. Misschien toch maar is proberen.

De volgende dag wandelen we 13 km. Beide op onze nieuwe schoenen. Ze zitten heerlijk.